IP Address یکی از پروتکل‌های اصلی و پایه اینترنت و انواع مختلف شبکه‌ها به‌حساب می‌آید. زمانی که می‌خواهید با محیط مجازی بیرون ارتباط برقرار کنید (مانند چت با دوستان، دانلود یک فیلم، گشت‌زنی در وب و…) نیاز است تا آدرسی برای سیستم شما در نظر گرفته شود. برای هر درخواستی که توسط شما ارسال می‌شود، مانند همین دانلود ویدئو، باید پاسخی نیز دریافت شود. حال سؤال اینجاست که این پاسخ به کدام مقصد خواهد رسید؟

آی‌پی آدرس درحقیقت آدرس مجازی سیستم‌هایی که به شبکه متصل هستند بوده و با استفاده از آن است که می‌فهمیم با چه کسی یا چه دستگاهی در ارتباط هستیم. در ادامه مقاله همراه ما باشید تا بیشتر با این پروتکل آشنا شویم.

IP Address چیست و چه کاربردی دارد؟

تقریباً در تمامی امور اداری و غیراداری مانند بازکردن حساب، سفارش اینترنتی، استخدام در یک سازمان، درخواست صدور مجوز و… نیاز است تا در قسمت تکمیل مدارک آدرس محل سکونت ثبت گردد. دقیقاً در فضای مجازی نیز برای هر کاری نیاز است تا آدرس مجازی شما توسط پاسخ‌دهنده و سرویس‌های دیگر مشخص شود. برای مثال فرض کنید که می‌خواهید به یک سایت سر بزنید و محتوا‌های جدید آن را مطالعه کنید.

اولین کاری که انجام می‌دهید چیست؟ بازکردن مرورگر و تایپ کردن آدرس سایت. در مورد نام دامنه و آدرس آی‌پی تفاوت‌هایی وجود دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. ولی تا اینجا بدانید که آدرس سایت (example.com) تقریباً همان IP Address اوست. خب با دانستن محلی که قرار است به آن درخواست ارسال کنیم (در اینجا درخواست ارسال شده همان بارگیری داده‌های سایت موردنظر است) و به کمک پروتکل‌های مختلف، اولین مرحله از پروسه بارگیری سایت انجام خواهد شد.

اما برای دریافت داده‌های سایت شما باید آدرسی داشته باشید تا پاسخ به آن ارسال شود! دقیقاً مانند فرایند نامه‌نگاری. برای ارسال نامه باید آدرس مقصد را بدانید و برای دریافت پاسخ نامه نیز باید طرف مقابل آدرس شما را بداند. پس با یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت که برای ایجاد ارتباط و تشکیل شبکه، باید و باید تمامی دستگاه‌های متصل به آن IP داشته باشند تا ارتباط به‌درستی برقرار شود.

برای مطالعه بیشتر همه پروتکل‌های شبکه که باید بدانید را کلیک کنید.

چرا IP Address لازم است؟

تمام شبکه‌هایی که با چند رایانه سروکار دارند، از جمله اینترنت، نیاز دارند یک‌طوری دستگاه‌ها و شبکه‌های مختلف را از هم متمایز کنند و موقعیت‌های مکانی موردنظر را بشناسند. اینجاست که آدرس ip وارد عمل می‌شود و این شکاف را به خوبی پر می‌کند. از آدرس‌های IP برای شناسایی رایانه‌ها، روترها، دستگاه‌های بلوتوث و سایر سخت‌افزارهای شبکه استفاده می‌شوند. به عبارتی اگر این آدرس نباشد، اتصال دستگاه‌ها با یکدیگر در شبکه محلی یا اینترنت و انتقال داده امکان‌پذیر نخواهد بود.

آدرس IP چطور کار می‌کند؟ اصلا چه‌کار می‌کند؟

فناوری پروتکل اینترنت عملکردی مشابه پروتکل‌های دیگر دارد. به این صورت که با ایجاد یک زبان مشترک و مجموعه‌ای از قوانین و الزامات، شروع می‌کند به تبادل اطلاعات. در این بخش مراحل ارسال یا دریافت داده روی پروتکل اینترنت را مرور می‌کنیم.

• ابتدا دستگاه به شبکه‌ای متصل می‌شود که برقراری ارتباط میان دستگاه و اینترنت را ممکن می‌سازد. این شبکه در واقع همان ISP (ارائه‌دهنده خدمات اینترنت) یا شبکه شرکت شماست.
• ISP یک آدرس IP به دستگاه شما اختصاص می‌دهد تا هر زمان درخواستی از جانب شما دریافت کرد، اعم از بازکردن یک وب‌سایت یا پخش یک ویدیو، پاسخ این درخواست را به کمک آدرس IP برای شما ارسال کند.
• دقت کنید که آدرس IP که به دستگاه شما اختصاص داده می‌شود ثابت نیست و احتمال دارد در شرایط خاصی تغییر کند؛ مثل وقتی که روتر یا مودم خود را خاموش و روشن می‌کنید.

حالا اگر بخواهید به شبکه دیگری متصل شوید، کل این فرایند دوباره تکرار می‌شود. برای مثال اگر بخواهید از محل یک فرودگاه به اینترنت متصل شوید، ISP فرودگاه یک آدرس IP جدید به شما می‌دهد.

فرمت‌های مختلف آی‌پی آدرس

حال که متوجه شدیم آی‌پی آدرس چیست و چه کاربردی دارد، بهتر است به این موضوع پرداخته شود که فرمت این نوع آدرس مجازی به چه صورت خواهد بود. زمانی که می‌خواهید محل دقیق یک ساختمان یا اداره را روی کاغذی بنویسید، آدرس نوشته شده چیزی شبیه ‌به “ تهران، خیابان خرمشهر، پلاک 33” خواهد بود. اما در مورد IP آدرس جریان فرق می‌کند.

دستگاه‌های متصل به شبکه (چه اینترنت و چه شبکه‌های محلی کوچک‌تر) آدرسی که در هنگام اتصال به نتورک دریافت می‌کنند چیزی شبیه به 123.456.789.250 یا 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334 است. اگر از VPN استفاده می‌کنید در هنگام اتصال IP شما نمایش داده می‌شود که در آن زمان می‌توانید آدرسی که با آن قرار است به شبکه‌های مختلف متصل شوید نمایش داده می‌شود.

 این نوع فرمت آدرس برای هر دستگاهی اعمال خواهد شد و نمی‌توان گفت که مثلاً سرور‌های خاص از فرمت دیگری استفاده می‌کنند. البته انواع مختلفی از آي‌پی‌ها وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها نیز خواهیم پرداخت.

تفاوت نام دامنه (domain name) و IP Address

اگر به IP Addressهایی که در تیتر بالا مثال زدیم دقت کنید متوجه می‌شوید که به‌خاطر سپردن آن‌ها (حتی یک مورد) نیز سخت است. پس چگونه می‌توان آدرس سایت‌هایی که برای ما محبوب هستند را حفظ کنیم و هر روز این اعداد را برای بازدید از آن‌ها وارد کنیم؟ برای سهولت در این امر است که نام دامنه یا همان domain name خلق شده است.

مانند زمانی که می‌خواهید شماره‌تلفن رفیق خود را از قسمت مخاطبین گوشی پیدا کنید، ابتدا نام او را جستجو می‌کنید تا مستقیماً به شماره وی برسید. دقیقاً دامین نیم نیز همین کار را انجام می‌دهد تا IP آدرس مقصد بدون واردکردن اعداد سخت و پیچیده پیدا شود.

پس زمانی که شما در قسمت بالای مرورگر خود چیزی شبیه به Example.com وارد می‌کنید، طی پروسه‌ای و توسط پروتکل‌هایی، آی‌پی آدرس سایت پیدا شده و درخواست بارگیری برای همان IP فرستاده می‌شود. البته این کار را می‌توان به‌صورت برعکس نیز انجام داد. یعنی با واردکردن شماره آی‌پی، نام دامنه سایت را یافت. ولی در حالت کلی domain name به‌منظور تعامل راحت‌تر انسان با پروتکل IP Address خلق شده است.

بهتر است بخوانید: ipsec چیست و نحوه کارکرد آن چگونه است؟

بررسی ورژن‌های مختلف آی‌پی آدرس (IPv4 و IPv6)

می‌دانستید که روزانه حدود میلیارد‌های سیستم به شبکه جهانی اینترنت متصل می‌شوند. اگر همین سرور‌های شرکت‌های بزرگی همچون گوگل، مایکروسافت، آمازون و نتفلیکس را در نظر بگیرید، تعداد آن‌ها به میلیون نیز خواهد رسید، سیستم‌های شخصی که به کنار.

نکته‌ای که وجود دارد این است که هر سیستم متصل به شبکه باید یک آدرس یونیک و اختصاصی در زمان اتصال داشته باشد. یعنی ممکن است IP Address شما در این زمان یک عدد و بعد از گذشت مثلاً یک روز و اتصال دوباره به شبکه، عددی دیگر باشد ولی هیچ دستگاه دیگری در کل شبکه اینترنت، IP یکسانی به‌صورت هم‌زمان با شما نخواهد داشت.

ازاین‌رو نیاز است تا تعداد شماره‌های زیادی برای اختصاص به هر دستگاه متصل به شبکه تولید شود. ورژن اولیه از IP آدرس یا همان IPv4 که به فرمت 123.123.123.123 (اگر دقت کنید این نوع آی‌پی از 4 قسمت تشکیل شده که هر قسمت عددی بین 0 تا 255 می‌تواند باشد) است، می‌تواند 2 به توان 32 IP مختلف تولید کند. یعنی چیزی در حدود 4 میلیارد آی‌پی آدرس مختلف. این عدد در زمان ساخت این ورژن از آی‌پی رقم بزرگی بشمار می‌آمد ولی امروزه جوابگوی تعداد دستگاه‌های متصل به شبکه نیست.

برای حل این مشکل مهندسین اینترنت ورژن جدیدی از IP را ابداع کردند که به IPv6 معروف شد. برای مثال 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334 یک نمونه از آی‌پی آدرس ورژن 6 است. تعداد آدرس‌های یونیک تولید شده توسط این ورژن بسیار زیاد بوده و تا مدت‌زمان طولانی می‌تواند کار اینترنت را راه بیندازد.

DHCP و نقش آن در پروتکل IP آدرس

همان‌طور که اشاره کردیم در مبحث آدرس‌دهی مجازی شروطی وجود دارد. آیا در دنیای واقعی این امکان وجود دارد که دو مکان مختلف آدرس یکسانی داشته باشند؟ از نظر فیزیکی هیچ موقع این اتفاق نخواهد افتاد و به تبعیت از آن، فضای مجازی هم نمی‌تواند دو دستگاه مختلف با IP آدرس یکسان را قبول کند.

همچنین اگر دقت کرده باشید در هر اتصال به شبکه، IP Address جدید دریافت می‌کنید که ممکن است با آی‌پی قدیمی متفاوت باشد و یا در هنگام تغییر دادن سرور VPN می‌بینید که یک آی‌پی جدید به شما نسبت‌داده‌شده است. حال سؤال اینجاست که این کار (آدرس‌دهی منحصربه‌فرد برای هر دستگاه) توسط چه کسی یا چه سیستمی انجام می‌شود؟

DHCP که مخفف پروتکل Dynamic Host Configuration Protocol است، عهده‌دار این منصب بوده و وظیفه نسبت دادن آدرس‌های یونیک به هر دستگاهی که درخواست اتصال به شبکه را دارد، به دوش می‌کشد. پس کار پروتکل DHCP این است که در زمان اتصال هر نوع سیستمی به شبکه، به آن آدرس IP اختصاص دهد و مطمئن شود که آدرس نسب داده شده، یکسان با آی‌پی هیچ دستگاه فعال در شبکه نیست.

هر آن چیزی که لازم است درباره زیر ساخت شبکه بدانید

انواع مختلف IP Address

از نظر فرمت و نوع نوشتار، IP به دو مورد ابتدایی محدود می‌شود یعنی IPv4 و IPv6. ولی بااین‌وجود باز‌هم انواع مختلفی از آدرس آی‌پی وجود دارد که بعضی از آن نیز خود به دسته‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند که به شرح زیر است:

• Consumer IP addresses
• Private IP addresses
• Public IP addresses
  • Dynamic IP addresses
  • Static IP addresses

Consumer IP addresses

گفته شد که هر دستگاهی برای اتصال به شبکه نیازمند IP آدرس است. حال این IP آدرس اختصاص‌یافته برای دستگاه‌ها خود شامل دو مورد می‌شود. مورد اول Private IP addresses بوده که با نام آی‌پی آدرس خصوصی نیز شناخته می‌شود و مورد دوم Public IP addresses است که در زبان فارسی آدرس عمومی  نامیده می‌شود.

بسته به محل اتصال دستگاه (منظور داخل شبکه و یا خارج از آن)، نوع آدرس استفاده شده نیز متغیر است. یعنی اگر سیستم شما تنها به اتصال شبکه محلی (LAN) بسنده کند، IP Address آن از نوع خصوصی بوده ولی اگر ارتباط خارج از شبکه داشته باشد، IP آن از نوع عمومی خواهد بود.

Private IP addresses

تقریباً می‌شود گفت که روتر‌ها در شبکه‌های محلی (LAN) اقدام به تولید IP Addressهای خصوصی می‌کنند. این شامل تمامی دستگاه‌ها مانند گوشی‌های هوشمند، لپ‌تاپ‌ها، کامپیوتر‌های شخصی (PC)، تبلت‌ها و حتی دستگاه‌های دارای بلوتوث مانند چاپگرها، بلندگو و تلویزیون‌های هوشمند نیز خواهد شد. همان‌طور که اشاره کردیم از Private IP addresses به‌منظور آدرس‌دهی در داخل شبکه‌های محلی استفاده می‌شود.

با رشد روزافزون اینترنت اشیا و اضافه‌شدن دستگاه‌های هوشمند متعدد، آی‌پی آدرس‌های خصوصی نیز در حال افزایش هستند. نمونه بارز این نوع IPها را می‌توان در شبکه‌های یک شرکت یا یک کسب‌وکار کوچک یافت که به‌منظور برقراری ارتباط میان سیستم‌های آنلاین در نتورک، استفاده می‌شود.

TCP/IP چیست و آشنایی جامع با کاربرد‌های آن

Public IP addresses

این نوع از آی‌پی‌ها توسط ISPها که مخفف internet service provider است، ارائه می‌شود. منظور از ISP شرکت‌های ارائه‌دهنده اینترنت مانند ایرانسل، رایتل، همراه اول، مخابرات و… بوده که به‌منظور برقراری ارتباط دستگاه‌هایی که از این شرکت‌ها اینترنت خریداری کرده‌اند، برای هر دستگاه یک IP Address عمومی اختصاص می‌دهند.

هر شرکت ارائه‌دهنده اینترنت شامل بانک عظیمی از Public IP addresses است تا برای تعداد مشتریان زیادی خدمات ارائه کند. پس زمانی که شما از اینترنت و شبکه‌های خارجی مانند تلگرام، اینستاگرام، توییتر و… استفاده می‌کنید، آدرستان از نوع عمومی خواهد بود. این نوع IP آدرس خود به دو دسته‌بندی دیگر تقسیم می‌شود. یعنی Dynamic IP addresses و Static IP addresses.

Dynamic IP addresses

IP addressهای پویا یا داینامیک به‌صورت خودکار و منظم تغییر پیدا می‌کنند. همان‌طور که اشاره کردیم، ممکن است در صورت قطع و وصل شدن اینترنت شما، آی‌پی که از آن قبلاً استفاده می‌کردید نیز تغییر پیدا کند. این منطق به دو دلیل اجرا می‌شود. دلیل اول مربوط به کاهش هزینه‌ها است، به این صورت که ISPها تعداد زیادی IP خریداری کرده‌اند که به‌صورت دوره‌ای و منظم میان مشتریان خود پخش می‌کنند.

اگر برای هر فرد یک آی‌پی ثابت در نظر گرفته شود، تعداد آی‌پی‌های خریداری شده باید به تعداد مشتریان باشد درحالی‌که تمامی افراد در یک‌زمان ممکن است از اینترنت استفاده نکنند. همچنین در صورت نقل‌مکان یا ایجاد تغییری در اطلاعات مشتری، باید هزینه اضافی به‌منظور تخصیص دوباره IP صرف شود.

دلیل دوم هم‌افزایش امنیت کاربران است. با تغییر یافتن آی‌پی آدرس با هر اتصال، برای هکر‌ها و خرابکاران سخت است تا اطلاعات شما را بدزدند و به حریم خصوصی شما وارد شوند.

Static IP addresses

Static IP addresses برخلاف نوع قبلی ثابت هستند و در طول زمان تغییر نمی‌کنند. اگر به یاد داشته باشید در ابتدای مقاله اشاره کردیم که برای دسترسی به یک سایت باید IP آن و یا نام دامنه‌اش را به‌خاطر بسپاریم. این یعنی که در طول زمان آی‌پی سایت‌ها تغییر نمی‌کند. بسیاری از مشاغل و افرادی که از اینترنت یا شبکه‌های دیگر استفاده می‌کنند نیازی به IP Address ثابت ندارند.

اما سرور‌هایی که وظیفه میزبانی را برعهده دارند باید از IP ثابتی استفاده کنند تا وب‌سایت‌های میزبانی شده نیز آدرس ثابتی داشته باشند. پس یک مثال بارز از static آی‌پی همین سایت‌های فعال روی وب است.

پیشنهاد محتوا: پروکسی چیست و چه کاربردی دارد؟

نحوه پیداکردن IP آدرس عمومی

برای ما که دست به گوگلمان حسابی خوب است، یکی از ساده‌ترین روش‌های شناسایی آدرس ip عمومی دستگاه این است که در سرچ بار گوگل تایپ کنیم «آدرس ip من چیست؟» و در میان گزینه‌های صفحه نتایج، یکی از وب‌سایت‌ها را انتخاب کنیم. این وب‌سایت‌ها قادرند آدرس IP عمومی کاربر را واکشی کنند. چون کاربر با همین آدرس سعی کرده به وب‌سایت دسترسی داشته باشد و درخواست داده را ارسال کرده است. به عبارت دیگر روتر شما درخواستی به سمت سرور وب‌سایت ارسال کرده و متاسفانه یا خوشبختانه حین انجام این کار آدرس IP عمومی شما را فاش کرده است.

نحوه پیداکردن IP آدرس خصوصی

برای پیداکردن Private IP addresses خود در ویندوز یا مک می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید.

Windows

در دستورات command عبارت “ipconfig” را وارد کنید و در اطلاعات نشان‌داده‌شده به دنبال IP بگردید.

نکته: برای بازکردن پنجره command prompt می‌توانید عبارت “cmd” را در قسمت جست‌وجوی ویندوز تایپ کنید.

Mac

به قسمت System Preferences رفته و سپس به بخش network مراجعه کنید. درون اطلاعات به نمایش گذاشته شده آی‌پی آدرس خصوصی شما وجود خواهد داشت.

remote address چیست؟

remote address یا آدرس IP راه دور همان آدرس موردنیاز برای دسترسی به دسکتاپ از راه دور است. بسیاری از افراد مواقعی که دور از دفتر یا خانه هستند، نیاز دارند به فایل‌های روی رایانه شخصی خود دسترسی داشته باشند. حتی برخی از آنها برای نظارت بر دوربین‌های امنیتی به این آدرس ip نیاز دارند تا مطمئن شوند محیط کار یا خانه در نبود آنها کاملا امن است. اگر این آدرس را ندانید، طبیعتا دسترسی از راه دور شما به دسکتاپ محیط کار امکان‌پذیر نخواهد بود.

ای پی ان چیست؟

ای پی ان یا نام نقطه دسترسی (APN) گیتی میان یک شبکه تلفن همراه GSM، GPRS، 3G یا 4G و یک شبکه کامپیوتری دیگر (اغلب اینترنت عمومی) است. دستگاه تلفن همراهی که اتصال داده را برقرار می‌کند باید با یک پیکربندی APN به شرکت مخابراتی ارائه شود. اما دلیل استفاده از apn چیست؟ Apn آدرس ip مناسبی که دستگاه باید در شبکه با آن شناخته شود، ضرورت یا عدم ضرورت شبکه‌های خصوصی و تنظیمات امنیتی درست شبکه را تعیین می‌کند.

بلک لیست و وایت لیست آدرس IP

گاهی به دلایل امنیتی احساس می‌کنید نیاز است آدرس ip خود را در بلک لیست یا وایت لیست قرار دهید تا امکان دسترسی به آن را محدود کنید. این اقدامات امنیتی جلوی هرزنامه‌ها و حملات هک را تا حد امکان می‌گیرد.

• با لیست سیاه یا بلک لیست، عملا آدرس‌های خاصی را انتخاب می‌کنید تا نتوانند به وب‌سایت، دستگاه یا شبکه شما دسترسی داشته باشند.
• لیست سفید یا وایت لیست درست برعکس عمل می‌کند. با این کار همه دسترسی‌ها به جز آدرس‌هایی که به‌عنوان IP مجاز انتخاب می‌کنید مسدود می‌شوند.

چه خطراتی آدرس IP را تهدید می‌کنند؟

سابقه مجرمان سایبری در استفاده از ip آدرس کاربران حسابی خراب است. آنها به روش‌های مختلف، از مهندسی اجتماعی گرفته تا تعقیبات آنلاین، آدرس آی پی کاربر را به دست می‌آورند و به روش‌های زیر به او ضربه می‌زنند:

۱. دانلود محتوای غیرقانونی با آدرس IP کاربر

هکرها به کررات از آدرس‌های هک شده برای دانلود محتوای غیرقانونی استفاده می‌کنند. از فیلم و موسیقی گرفته تا ویدیوهای غیرقانونی که شرایط isp شما را نقض می‌کند. طوری که بدون آنکه اشتباهی کرده باشید، توجه مجریان قانون را به خود جلب کنید. آش نخورده و دهن سوخته!

۲. ردیابی موقعیت مکانی کاربر

هکری که آدرس ip کاربر را داشته باشد، از این اطلاعات به راحتی به موقعیت جغرافیایی او دست پیدا می‌کند و تا نام محله و کوچه را هم پیدا می‌کند. این اتفاق امنیت خانه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

۳. حمله مستقیم به شبکه کاربر

پیدا کردن آدرس ip اولین قدم برای اجرای یک حمله مجرمانه است. از محبوب‌ترین این حملات می‌توان به DDoS اشاره کرد که در آن واحد حجم زیادی درخواست به سمت سیستم یا سرور می‌فرستد و آن را از پا می‌اندازد. این حمله معمولا علیه سیستم‌های محیط کار و سرویس‌های بازی ویدیویی انجام می‌شود.

۴. هک کردن دستگاه کاربر

کاربر برای اتصال به اینترنت، پورت‌ها و آدرس ip خود را به اشتراک می‌گذارد. برای هر آدرس ip هزاران پورت وجود دارد و هکری که ip شما را می‌شناسد، می‌تواند با امتحان کردن این پورت‌ها، راه خود را به دستگاه شما باز کند. به همین راحتی از یک آدرس ساده شروع می‌شود و به تصاحب کامل تلفن همراه و حتی سرقت داده‌های مهم او می‌رسد. احتمال نصب بدافزار روی دستگاه کاربر هم وجود دارد.

چطور از آدرس IP خود محافظت کنیم؟

یکی از بهترین رویکردها برای محافظت از اطلاعات شخصی و هویت کاربر، پنهان‌سازی آدرس ip است. دو روش محبوب برای این کار وجود دارد. می‌توانید از پروکسی سرور استفاده کنید یا به شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) روی بیاورید. اما این دو چه فرقی دارند؟

پروکسی سرور در واقع یک سرور واسطه است که ترافیک کاربر از دل آن هدایت و مسیریابی می‌شود:

• سرورهای اینترنتی که بازدید می‌کنید فقط آدرس IP آن پروکسی سرور را می‌بینند؛ آدرس IP شما کاملا از نظرها پنهان است.
• هنگامی که آن سرورها اطلاعاتی برای کاربر ارسال می‌کنند، این اطلاعات ابتدا به سمت پروکسی سرور می‌رود و بعد به سمت دستگاه کاربر هدایت می‌شود.

یکی از اشکالات مهم پروکسی سرورها این است که زمینه جاسوسی را برای سرویس‌های ارائه دهنده فراهم می‌کند. یعنی کاربر باید از پروکسی‌های معتبر و قابل اعتماد استفاده کند. مسئله تبلیغات را هم نباید فراموش کرد. اما گویا VPN راه حل‌های بهتری ارائه می‌دهد؛ چراکه:

• وقتی کامپیوتر،‌ گوشی هوشمند یا تبلت خود را به VPN وصل می‌کنید، دستگاه طوری عمل می‌کند که گویی در شبکه محلی VPN قرار گرفته است.
• کل ترافیک شبکه از طریق یک اتصال امن به VPN ارسال می‌شود.
• حالا که به نظر می‌رسد رایانه در شبکه محلی VPN قرار گرفته باشد، می‌توان به طور کاملا ایمن به منابع شبکه محلی دسترسی داشت؛ حتی زمانی که در کشور دیگری حضور داشته باشید.
• از دیگر مزیت‌های vpn می‌توان به دسترسی به وب‌سایت‌های مسدود شده اشاره کرد که برای گشت‌و‌گذار در اینترنت مفید است.

جمع‌بندی

همانند دنیای واقعی که هر مکانی دارای آدرسی منحصربه‌فرد است، در دنیای مجازی نیز باید هر دستگاه متصل به شبکه دارای آدرس اختصاصی باشد. حال آدرس‌های استفاده شده در شبکه‌های مجازی با نام IP Address شناخته می‌شوند. در حالت کلی دو نوع IP وجود دارد، IPv4 و IPv6.

پروتکل DHCP وظیفه اختصاص دادن آی‌پی به هر دستگاه متصل به شبکه را دارد و باید مطمئن شود که هر سیستم از IP منحصربه‌فردی استفاده می‌کند. در این مقاله به‌صورت کامل به بررسی پروتکل IP آدرس پرداختیم و با انواع مختلف آن (چه از نظر ورژن و چه از نظر عمومی یا خصوصی) آشنا شدیم. امید است تا توانسته باشیم با انتشار این محتوا کمکی در حل سؤالات کاربران عزیز بکنیم.